De geschiedenis in..

Lang geleden omstreeks het jaar 1961 ontstond er een initiatief om in het Tukkerland een Technische Hogeschool te vestigen op het landgoed Drienerlo. De initiatiefnemers hielden er nogal linkse ideeën op na. Zij wilde een leefomgeving creëren zonder de in andere steden welbekende, studentenvereniging. De nodige pogingen die gestart waren om een studentenvereniging te starten werden dan ook de kop ingedrukt.

Het tegendraads zijn is studenten eigen dus het kon niet lang duren totdat er dan toch initiatieven kwamen voor het starten van een studentenvereniging. Vanuit jaarclub Royal Glass werd in 1981 D.S.C. Cheiron opgericht. Eindelijk bloeide het studentenleven in Enschede. Echter, na een aantal jaren begon dit in te kakken omdat er een grote ruk naar rechts ontstond, waardoor minder mensen zich voelden aangetrokken door Cheiron.

In het jaar 1986 kwam er een initiatief binnen Enschede, namelijk de oprichting van een nieuw Heerendispuut. Dit dispuut had de idealen echter ergens anders liggen dan jezelf bezatten zonder iets te bereiken in het leven. Ook een dispuut heeft een visie nodig. Ambitie en Activisme werden belangrijk geacht om het studentenleven van Enschede op de kaart te zetten. Niet alleen in Nederland maar ook in de rest van de wereld. Ze wilden graag ambitieuze capabele heren met een eigen karakter en inlikgedrag zoals te zien was bij andere disputen was uit den boze.

Nadat de identiteit van het dispuut besproken was, kwamen de initiatiefnemers (beter bekend als de computerclub) bijeen en werd op Huize Heilige Hubertus allereerst een naam bedacht, uiteindelijk werd het Yunophiat. Deze naam is een samensmelting van de woorden: 'Yuno' en 'Phiat', dat samen zoiets betekent als 'hij die goedkeuring geeft aan het beschermen van het vrouwelijk schoon'. Daarnaast moest er een logo worden ontworpen. Niemand twijfelde erover dat dit 'The Winner' moest worden. Het logo had de vorm van een 'Y' en het lijkt op een man die als een winnaar met de handen in de lucht staat afgebeeld. Geen borsten maar een strikje symboliseert de mannelijkheid van onze winnaar.

De keuzes van de naam en het logo stonden vast. Ook een lied kon niet ontbreken. Een lied waarnaast de liederen van de andere disputen verbleken. Het moest lang en luid te zingen zijn. Het werd een lied bestaande uit drie delen. Hiervan waren de eerste twee delen zelfgeschreven melodieën. Het laatste deel was afgeleid uit een Russisch lied waarvan de tekst Yunophiaans is gemaakt. Tot op heden wordt dit lied vol trots gezongen door de bronstige Yunophianen.

Nadat de identiteit vast stond en men klaar was om Yunophiat uit te dragen was er kleding nodig. De das en jas van D.S.C. Cheiron werd ingeruild voor een trui in een kleur die door toeval is gekozen en tot de dag van vandaag tekenend is voor het straatbeeld van Enschede op onze mooie maandag.

Het dispuut was klaar om Enschede te veroveren en er werd besloten elke maandag samen te komen in de net geopende Geus. Tegenwoordig borrelen we in café 'De Shooters'. Tot de dag van vandaag is de maandag nog steeds de dag van het mooiste dispuut van Enschede: Heerendispuut Yunophiat!

Klets!